हमास दहशतवाद्याला लग्न करून हवी होती मुलं, मला अंगठी देऊन केलं होत प्रपोज;

 

आंतरराष्ट्रीय, लोकशाही न्यूज नेटवर्क;

 

इस्रायल आणि पॅलेस्टिनी संघटना हमास यांच्यात ७ ऑक्टोबर २०२३ पासून युद्ध सुरू आहे. 7 ऑक्टोबर रोजी हमासने गाझा पट्टीतून इस्रायलच्या दिशेने 5 हजारांहून अधिक रॉकेट डागले. इस्रायलपासून गाझापर्यंत हमासच्या सैनिकांनी 250 हून अधिक लोकांना ओलीस ठेवले होते. तेव्हापासून इस्रायलकडून प्रत्युत्तर सुरू आहे. युद्धविराम करारानुसार 100 हून अधिक ओलीसांची सुटका करण्यात आली आहे. पण अजूनही अनेक लोक हमासच्या कैदेत आहेत. 18 वर्षीय इस्रायली तरुणी नोगा वेसची 50 दिवसांनंतर हमासच्या कैदेतून सुटका करण्यात आली आहे. एका हमासच्या सैनिकाने तिला प्रपोज केल्याचे तिने उघड केले. त्याला तिच्याशी लग्न करून मुले जन्माला घालायची होती.

टाईम्स ऑफ इस्रायलच्या वृत्तानुसार, गाझामधील तिच्या ५० दिवसांची आठवण करून, नोगा वेस म्हणाली, “त्या माणसाने माझ्या बंदिवासाच्या 14 व्या दिवशी मला एक अंगठी दिली – तो म्हणाला – प्रत्येकजण सोडला जाईल, परंतु तुम्ही येथे माझ्याबरोबर राहशील. मी लग्न करेन आणि तू माझी मुले जन्माला घालशील.” नोगा म्हणते, “मग मी माझा जीव वाचवण्यासाठी हसण्याचे नाटक केले, जेणेकरून तो माझ्या डोक्यात गोळी घालू नये.”

7 ऑक्टोबर रोजी घरातून अपहरण केले

7 ऑक्टोबर 2023 रोजी रॉकेट हल्ल्यांनंतर हजारो हमास सैनिकांनी गाझा पट्टीतून इस्रायलमध्ये प्रवेश केला. हमासच्या सैनिकांनी त्यांच्या घरात घुसून अनेक इस्रायलींची हत्या केली. अनेकांना ओलीस बनवून आपल्यासोबत नेले. या ओलिसांमध्ये बहुतांश महिला, मुले आणि मुलींचा समावेश आहे. नोगा वेस त्यावेळी किबुट्झ बीरी येथील तिच्या घरी होती. तीचे वडील इलन (56), किबुट्झ आपत्कालीन सैन्यात सामील होण्यासाठी घर सोडले आणि परत आले नाहीत. त्यानंतर त्याच दिवशी त्यांची हत्या झाल्याचे निश्चित झाले. मृतदेह गाजा येथे नेण्यात आला.

अनेकांच्या घरांना आग लावली

त्या भयानक रात्रीची आठवण करून देताना नोगा वेस म्हणतात, “दहशतवाद्यांनी दारात गोळीबार सुरू केला. त्यांनी सुमारे 40 गोळ्या झाडल्या. व्हॉट्सॲप चॅटद्वारे मला कळले की बाहेर काय चालले आहे. अनेक लोकांनी व्हॉट्सॲप ग्रुपवर सांगितले की त्यांच्या घरांना आग लागली होती. काही वेळाने त्यांनी प्रतिसाद देणे बंद केले.

आईने आपल्या मुलीला पलंगाखाली लपवले

यावेळी नोगा वेसच्या आईने आपल्या मुलीला पलंगाखाली लपण्यास सांगितले. कदाचित तिला वाटले असेल की अतिरेकी तिला मारतील, पण आपली मुलगी सुरक्षित राहील. पण असे झाले नाही. नोगा सांगतात, “आईने मला पलंगाखाली लपायला सांगितले. मीही पलंगाखाली लपले. पण ते आले आणि मला जबरदस्तीने सोबत घेऊन गेले. नंतर मला गोळ्यांचे आवाजही आले. सुरुवातीला मला वाटले की मला गोळी लागली आहे, पण मी जिवंत होती आणि हमासच्या बंदिवासात होती.”

हमासच्या दहशतवाद्यांनी तिच्या घराच्या दारात गोळीबार केल्याचे नोगा यांनी उघड केले. हमासच्या सैनिकांनी नोगाच्या आईलाही ओलीस ठेवले होते. दोघांनाही स्वतंत्रपणे गाजा येथे नेण्यात आले. अनेक दिवस बोगद्यात ओलीस ठेवले. त्यानंतर तिला खासगी घरातही ठेवण्यात आले. इथेच खूप दिवसांनी आई आणि मुलगी भेटली.

तसेच लग्नाच्या मान्यतेसाठी आईशी ओळख करून दिली

नोगा असेही सांगतात की दहशतवाद्यांनी तिच्या आईला जिवंत ठेवले आणि तिची ओळख करून दिली कारण एका दहशतवाद्याला तिच्याशी लग्न करायचे होते. नोगा म्हणते, “मला अंगठी देताना त्याने सांगितले की त्याचे माझ्यावर प्रेम आहे. त्याला माझ्याशी लग्न करायचे आहे. त्यामुळेच त्याने माझ्या आईला मला भेटायला आणले आहे, जेणेकरून ती या लग्नाला संमती देऊ शकेल.” तथापि, नोगाच्या आईने नम्रपणे लग्नाचा प्रस्ताव नाकारण्याचा प्रयत्न केला. पण हमासचा सेनानी लग्न करण्यावर ठाम होता.

हमासच्या बंदिवासात घालवलेल्या तिच्या दुर्दैवी दिवसांबद्दल बोलताना नोगा म्हणते, “मी दहशतवाद्यांपासून पळून जाण्याचा आणि लपण्याचा प्रयत्न केला, पण त्यांच्यापैकी एकाने मला पाहिले. तो मला अंगणात घेऊन गेला. सुमारे 40 दहशतवादी शस्त्रे माझ्याभोवती होती. एकाने मला हातकडी लावली. त्यांनी मला गाडीत बसवले आणि गाडी चालवायला सुरुवात केली.

नोगा सांगतात, “कार गाझाला पोहोचताच ते आनंदी झाले. ते मला शूट करण्यात उशीर का करत आहेत, हे मला समजले नाही.” तथापि, युद्धविराम करारानुसार नोगा आणि तिच्या आईला गेल्या वर्षी 25 नोव्हेंबर रोजी सोडण्यात आले होते.

नोगा वेस म्हणतात, “आजपर्यंत मी ती गोष्ट विसरू शकलेलो नाही. त्यांनी मला गोळी का नाही मारली? मी 50 दिवस 24 तास या विचारात होते की ते थकतील आणि मला गोळ्या घालतील. मात्र हे झाले नाही. गाझामध्ये आम्हाला अतिशय वाईट वागणूक मिळाली. ते आम्हाला पिण्यासाठी अर्धा लिटर पाणी द्यायचे, जे 2 दिवस टिकवायचे असायचे. कल्पना करा की तुम्ही असे कसे आणि किती काळ जगू शकता?” तिच्या वडिलांची आठवण करून ती म्हणते, जोपर्यंत गाझा पट्टीत एकही इस्रायली बंधक आहे तोपर्यंत मी माझ्या वडिलांच्या निधनाबद्दल शोक करू शकत नाही.